Συζητάμε για τις προοπτικές δημιουργίας μετώπου αντίστασης στη γειτονιά
Συμμετέχουν:
Πόπη Γανιάρη ΑΝΤΑΡΣΥΑ
Ευαγγελία Μεταξά ΛΑΕ
Νίκος Πελεκούδας ΕΕΚ
Σοφία Θεοδωροπούλου ΟΚΔΕ
Αργυρώ Μπρατσιώτη Δεν Πληρώνω
Κώστας Σβόλης Αυτόνομο Στέκι
Σάββατο 10/10 στις 18:30 στο στέκι της λαϊκής συνέλευσης Ι.Σούτσου 62
Πέντε μήνες πριν ο ελληνικός λαός καταψήφισε τα μνημόνια. Για πέντε μήνες τώρα η κυβέρνηση προσπαθεί να διαπραγματευτεί με τους δανειστές, κάνοντας συνεχώς υποχωρήσεις από τις προεκλογικές της δεσμεύσεις. Η διαπραγμάτευση όμως αυτή είναι μονόπλευρη αφού όλες οι υποχωρήσεις γίνονται από τη μία πλευρά ενώ οι “θεσμοί” δεν κάνουν την παραμικρή παραχώρηση. Είναι πια φανερό σε όλους ότι καμία διαπραγμάτευση δεν μπορεί να γίνει με την τρόικα εξωτερικού ή εσωτερικού. Η μόνη ευρωπαϊκή προοπτική της χώρας είναι να είμαστε δουλοπάροικοι σε μια αποικία χρέους και η συνέχιση της καταστροφής της οικονομίας και της κοινωνίας.
Δεν είναι όμως αυτή καταστροφή που απασχολεί τα ΜΜΕ. Από τη στιγμή που ανακοινώθηκε το δημοψήφισμα ζούμε σε ένα κλίμα αχαλίνωτης τρομοκρατίας. Αφού δεν μας χτύπησε ο κομήτης μετά τις εκλογές τώρα μας βομβαρδίζουν συνεχώς με τις καταστροφικές συνέπειες που θα έχει ένα όχι στο δημοψήφισμα. Όλοι αυτοί που δεν ανησυχούσαν με τις ουρές στον ΟΑΕΔ και τα συσσίτια έχουν πανικοβληθεί με τις ουρές στα ΑΤΜ. Αυτό που βέβαια κανείς δεν αναφέρει είναι οι πραγματικά καταστροφικές συνέπειες που θα έχει ένα ναι: κατοχύρωση της υποταγής στη ντόπια και ξένη ολιγαρχία, μειώσεις μισθών και συντάξεων, απελευθέρωση των απολύσεων ανεργία και μετανάστευση για τους νέους και τα νέα μέτρα δεν θα έχουν σταματημό.
Το πραγματικό δίλημμα που μπαίνει στο δημοψήφισμα δεν είναι ανάμεσα στο μνημόνιο του Σύριζα και το μνημόνιο των θεσμών. Δεν διαπραγματευόμαστε κανένα μνημόνιο, δεν διαπραγματευόμαστε τη ζωή μας, την υγεία, την παιδεία, την αξιοπρέπεια μας. Δεν υποκύπτουμε σε κανένα εκβιασμό. Μας απειλούν με έξοδο από ΕΕ και ευρώ, όπου βέβαια πέντε χρόνια τώρα περνάμε υπέροχα και η μόνη μας προοπτική είναι νέο μνημόνιο κάθε τρεις μήνες.
Όταν ο ευρωπαϊκός παράδεισος θυμίζει στρατόπεδο συγκέντρωσης η μόνη επιλογή είναι το όχι. Το όχι της Κυριακής σημαίνει για την Ελλάδα και όλη την Ευρώπη ότι οι λαοί μπορούν να νικήσουν.
ΟΧΙ ΣΤΗΝ ΤΑΠΕΙΝΩΣΗ
ΟΧΙ ΣΤΟ ΞΕΠΟΥΛΗΜΑ
ΣΥΓΚΕΝΤΡΩΣΗ ΓΙΑ ΤΟ ΟΧΙ ΣΤΟ ΔΗΜΟΨΗΦΙΣΜΑ
ΠΕΜΠΤΗ 2 ΙΟΥΛΙΟΥ ΣΤΙΣ 19:00
ΣΤΗΝ ΠΛΑΤΕΙΑ ΓΚΥΖΗ
ΛΑΊΚΗ ΣΥΝΕΛΕΥΣΗ ΓΚΥΖΗ – ΠΟΛΥΓΩΝΟΥ
Τελικά τι θέλουμε;
Λίγους μήνες πριν ο “κυρίαρχος λαός” μίλησε καταδικάζοντας τα μνημόνια και τους εκφραστές τους και όλη την πολιτική που εκφράστηκε τα προηγούμενα χρόνια. Άρα κανονικά τώρα πια θα έπρεπε να είχαμε σχίσει τα μνημόνια, να είχε εφαρμοστεί το πρόγραμμα της Θεσσαλονίκης (για αρχή) και να συζητάγαμε για την άλλη κοινωνία που θέλουμε. Απεναντίας συζητάμε για το ποια θα είναι τα επόμενα μέτρα στην πορεία για την καταστροφή, ποιοι φόροι θα αυξηθούν, ποιες συντάξεις θα μειωθούν ποιο κομμάτι της δημόσιας περιουσίας θα ξεπουληθεί. Και για όλα αυτά φταίμε εμείς που δεν ξέρουμε τι θέλουμε, και δεν ήταν ξεκάθαρη η εντολή των εκλογών
“Ο λαός μπορεί να μην θέλει τα μνημόνια, δεν θέλει όμως ούτε και τη ρήξη”
Το ότι ο λαός δεν θέλει τα μνημόνια έχει φανεί ξεκάθαρα εδώ και χρόνια – στο δρόμο και στις κάλπες. Το αν θέλει τη ρήξη με την ΕΕ και τους δανειστές είναι πιο δύσκολο να το πούμε γιατί ποτέ δεν έγινε ουσιαστικά τέτοια δημόσια συζήτηση. Άλλωστε σε ένα υποθετικό δίλημμα συμφωνία ή ρήξη όλοι θα προτιμούσαν τη συμφωνία, το πραγματικό δίλημμα όμως (όπως φάνηκε και τους τελευταίους μήνες) είναι ρήξη ή καταστροφή και των τελευταίων υπολειμμάτων κοινωνικού κράτους κι εκεί δεν είναι αυτονόητο ότι η ρήξη είναι το πιο τρομακτικό ενδεχόμενο.
“Ναι αλλά ο λαός θέλει ευρώ πάνω από όλα”
Εδώ ισχύουν όλα τα προηγούμενα για τη ρήξη, όμως η προπαγάνδα των καθεστωτικών κομμάτων και ΜΜΕ για το ευρώ φτάνει σε παρανοϊκά επίπεδα:αν δεν κάνουμε ότι μας λένε η Μέρκελ και ο Ντράγκι θα μας πετάξουν έξω από το ευρώ και τότε θα καταρρεύσει η οικονομία, δεν θα έχουμε να φάμε, θα μας χτυπήσει κομήτης κτλ. Στόχος αυτής της τρομοκρατίας είναι ακριβώς η υποταγή στο μονόδρομο των μνημονίων.
Εμείς από την άλλη πιστεύουμε ότι μόνο με ανοιχτή και δημόσια συζήτηση που θα περιλαμβάνει όλους εμάς μπορούμε τελικά να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας και για αυτό κάνουμε ένα πρώτο βήμα για να ανοίξει αυτή η συζήτηση
Εκδήλωση για τα Εργατικά Δικαιώματα
στη Λαϊκή Συνέλευση Γκύζη – Πολυγώνου
(25 Φεβρουαρίου 2015, Στέκι της Συνέλευσης)
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη εκδήλωση της «Λαϊκής Συνέλευσης Γκύζη – Πολυγώνου», την Τετάρτη 25/2, με αντικείμενο την απώλεια των εργατικών δικαιωμάτων την τελευταία 5ετία και τη δυνατότητα του εργατικού κινήματος να τα ανακτήσει, διεκδικώντας με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων/ανέργων.
Την εκδήλωση – η οποία διήρκησε πάνω από τρεις ώρες – άνοιξε ο Κ. Μουχλιανίτης, νομικός – εργατολόγος, ενώ στη συνέχεια το λόγο έλαβε ο Ντ. Παλαιστίδης, εργαζόμενος στο κλάδο του βιβλίου και ενεργό μέλος του Σωματείου Εργαζομένων Βιβλίου – Χάρτου Ν. Αττικής.
Στιγμιότυπο από τους εισηγητές της εκδήλωσης (25-2-2015)Ο Ν. Μουχλιανίτης, αναφέρθηκε στις αλλαγές που επήλθαν τη τελευταία 5ετία στο καθεστώς των κλαδικών και επιχειρησιακών συμβάσεων, με αποτέλεσμα την «υποβάθμιση της διαπραγματευτικής ισχύος του εργατικού κινήματος.» Ανέφερε ενδεικτικά ότι ενώ τη δεκαετία 1992 – 2011 υπογράφηκαν 150 επιχειρησιακές συμβάσεις, τα χρόνια που ακολούθησαν αμέσως μετά, ο αριθμός αυτών εκτοξεύτηκε στις 976 (!). Το γεγονός συσχετίσθηκε με τη δυνατότητα που δόθηκε μέσω της «μνημονιακής νομοθεσίας» για την υπογραφή συμβάσεων από «ενώσεις προσώπων.» Είναι χαρακτηριστικό ότι το 72,6% των επιχειρησιακών συμβάσεων μετά το 2011, υπογράφτηκαν από ενώσεις προσώπων (εργατική πλευρά), εκ’ των οποίων το 87% προέβλεπε μείωση αποδοχών.
Αναφερόμενος στην τοποθέτηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, επεσήμανε ότι απαιτεί πολλές διευκρινήσεις, μιας και «οι σχετικές διατάξεις που έχουν καταργηθεί είναι πολλές (ποιος έχει δικαίωμα να υπογράφει, το προβάδισμα της κλαδικής έναντι της επιχειρησιακής σύμβασης, η μετενέργεια κ.ο.κ) και στο σύνολό τους σημαντικές τόσο για την εργατική όσο και για την εργοδοτική πλευρά. Υπό αυτή την έννοια μία αλλαγή στο συγκεκριμένο πεδίο μπορεί να έχει πρακτικές επιπτώσεις στους εργαζόμενους, μπορεί και να μην σημαίνει τίποτα.»
Ερωτήματα έθεσε ο Ν. Μουχλιανίτης και για την εξαγγελία της επαναφοράς του βασικού μισθού στα 751€, το οποίο για σημαντικό κομμάτι των εργαζομένων αποτελεί μία θετική εξέλιξη – στο βαθμό που γίνει άμεσα – αλλά πιθανά η συγκεκριμένη παρέμβαση του κράτους να θέτει και ένα «άνω όριο» σε ένα πεδίο που ορίζεται και από τη δυνατότητα του οργανωμένου εργατικού κινήματος να πιέζει τους εργοδότες, και υπό αυτή την έννοια δύναται να επιτύχει καλύτερο κατώτατο μισθό, αλλά και διεύρυνση των εργατικών δικαιωμάτων στο σύνολό τους.
Ιδιαίτερες αναφορές έκανε ο Κ. Μουχλιανίτης στα θέματα του ΟΜΕΔ (μεσολάβηση – διαιτησία), στην αλλαγή του τρόπου απόλυσης, αλλά και στην αύξηση της δοκιμαστικής περιόδου (από 2 σε 12 μήνες για απόλυση χωρίς αποζημίωση).
Από την πλευρά του ο Ντ. Παλαιστίδης, που πήρε το λόγο στη συνέχεια, αναφέρθηκε στις φάσεις που έχουν περάσει οι εργατικές διεκδικήσεις τις τελευταίες 10ετίες. Ξεχώρισε τη τελευταία 5ετία που «τη μαζική απεύθυνση στο Σύλλογο Βιβλιοϋπαλλήλων, τη τριετία 2009 – 2011, με αφορμή εργοδοτικές αυθαιρεσίες, διαδέχτηκε ο φόβος τη διετία 2012 – 2014.» Επεσήμανε ότι τα «σωματεία αποδείχθηκαν αδύναμα – κατώτερα των περιστάσεων – στην υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων (θεσμοθετημένων ή εθιμικών) που είχαν κατακτηθεί μέχρι το 2009.»
Αναφερόμενος στη κατάσταση που επικρατεί σήμερα, ο Ντ. Παλαιστίδης τόνισε, ότι η αίσθηση αισιοδοξίας που δημιούργησε η κυβερνητική αλλαγή στους εργαζόμενους, δεν θα πρέπει να οδηγήσει στην αναμονή και στην παράλυση των συλλογικών διαδικασιών. Το εργατικό κίνημα, οι σύλλογοι, τα σωματεία, οι συλλογικότητες στις γειτονιές, σύμφωνα με τον Ντ. Παλαιστίδη, θα πρέπει να συνεχίσουν και να εντείνουν την αγωνιστική διεκδίκηση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και των ανέργων.
Μετά την ολοκλήρωση των εισαγωγικών τοποθετήσεων το λόγο έλαβαν 15 άτομα, μεταξύ αυτών εργαζόμενοι από το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, άνεργοι αλλά και συνταξιούχοι από τη γειτονιά μας.
Σύντομη τοποθέτηση έκανε μέλος – εκπρόσωπος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, αναφερόμενη τόσο στην εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση που βιώνουν τα τελευταία χρόνια οι εργαζόμενοι τεχνικοί (μηχανικοί, τεχνολόγοι, εργαζόμενοι στον κατασκευαστικό και μελετητικό κλάδο), αλλά και στα ελπιδοφόρα μηνύματα που εκπέμπει η θετική έκβαση των κινητοποιήσεων του Σωματείου ενάντια σε τρία κρούσματα εργοδοτικής αυθαιρεσίας το τελευταίο διάστημα, με αφορμή απολύσεις συναδέλφων από τις εταιρίες Πάνθεον (Ηράκλειο Κρήτης), QCS και MIGATO. Μηνύματα τα οποία θα πρέπει να τροφοδοτήσουν την προσπάθεια για την συνολική αναγέννηση των εργατικών διεκδικήσεων, την αναδιοργάνωση του εργατικού κινήματος, αλλά και την άνοδο της απαιτητικότητας – διεκδικητικότητάς του.
Το λόγο πήρε επίσης κάτοικος της περιοχής μας με την ιδιότητα του μέλους της διοίκησης Συλλόγου Δασκάλων, της περιοχής των Αμπελοκήπων, ο οποίος τόνισε την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκονται στα σχολεία ως αποτέλεσμα της πολιτικής λιτότητας και περικοπών της τελευταίας 5ετίας και όχι μόνο. Ενδεικτικό της κατάσταση είναι ότι «τα τελευταία χρόνια έχουν αποχωρήσει από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση περί τις 9 χιλιάδες εκπαιδευτικοί, ενώ την ίδια περίοδο οι προσλήψεις ανέρχονται σε μερικές εκατοντάδες.» Από την πλευρά τους διδασκαλικοί σύλλογοι έχουν θέσει τον τελευταίο μήνα τα αιτήματά τους στη νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας, τα οποία ζητούν άμεση λύση, αλλά όπως μας τόνισε κατά τη δική τους εκτίμηση απαιτούν ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις πολιτικές που προωθεί στην εκπαίδευση, αλλά και συνολικά.
Στις τοποθετήσεις που ακολούθησαν ανεδείχθησαν πλήθος θεμάτων.
Ενδεικτικά αναφέρονται:
Τέλος κοινή ήταν η πεποίθηση των συμμετεχόντων ότι εκδηλώσεις με επίκεντρο τα θέματα των εργατικών δικαιωμάτων και διεκδικήσεων θα πρέπει να πραγματοποιούνται τακτικά στα πλαίσια της Λαϊκής Συνέλευσης. Επιδίωξη είναι αυτές να προσελκύουν και να επικοινωνούν με τις ανάγκες και τους προβληματισμούς των εργαζομένων στην περιοχή.
Επόμενη εκδήλωση….
Τις ημέρες που ακολούθησαν αποφασίστηκε η επόμενη εκδήλωση στη θεματική ενότητα των εργασιακών δικαιωμάτων και αναγκών, να πραγματοποιηθεί στο Στέκι τη Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015 (7 μ.μ.), με θέμα το δικαίωμα στη μετακίνηση των εργαζομένων και ανέργων στη πόλη μας.
Εισηγητές θα είναι ένας εργαζόμενος στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας και ένας εκπρόσωπος από τη συλλογικότητα ανέργων «Ενεργοί Άνεργοι.»
Αθήνα 12-3-2015
Λαϊκή Συνέλευση Γκύζη – Πολυγώνου
