Εκδήλωση για τα Εργατικά Δικαιώματα
στη Λαϊκή Συνέλευση Γκύζη – Πολυγώνου
(25 Φεβρουαρίου 2015, Στέκι της Συνέλευσης)
Με επιτυχία πραγματοποιήθηκε η προγραμματισμένη εκδήλωση της «Λαϊκής Συνέλευσης Γκύζη – Πολυγώνου», την Τετάρτη 25/2, με αντικείμενο την απώλεια των εργατικών δικαιωμάτων την τελευταία 5ετία και τη δυνατότητα του εργατικού κινήματος να τα ανακτήσει, διεκδικώντας με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων/ανέργων.
Την εκδήλωση – η οποία διήρκησε πάνω από τρεις ώρες – άνοιξε ο Κ. Μουχλιανίτης, νομικός – εργατολόγος, ενώ στη συνέχεια το λόγο έλαβε ο Ντ. Παλαιστίδης, εργαζόμενος στο κλάδο του βιβλίου και ενεργό μέλος του Σωματείου Εργαζομένων Βιβλίου – Χάρτου Ν. Αττικής.
Στιγμιότυπο από τους εισηγητές της εκδήλωσης (25-2-2015)
Ο Ν. Μουχλιανίτης, αναφέρθηκε στις αλλαγές που επήλθαν τη τελευταία 5ετία στο καθεστώς των κλαδικών και επιχειρησιακών συμβάσεων, με αποτέλεσμα την «υποβάθμιση της διαπραγματευτικής ισχύος του εργατικού κινήματος.» Ανέφερε ενδεικτικά ότι ενώ τη δεκαετία 1992 – 2011 υπογράφηκαν 150 επιχειρησιακές συμβάσεις, τα χρόνια που ακολούθησαν αμέσως μετά, ο αριθμός αυτών εκτοξεύτηκε στις 976 (!). Το γεγονός συσχετίσθηκε με τη δυνατότητα που δόθηκε μέσω της «μνημονιακής νομοθεσίας» για την υπογραφή συμβάσεων από «ενώσεις προσώπων.» Είναι χαρακτηριστικό ότι το 72,6% των επιχειρησιακών συμβάσεων μετά το 2011, υπογράφτηκαν από ενώσεις προσώπων (εργατική πλευρά), εκ’ των οποίων το 87% προέβλεπε μείωση αποδοχών.
Αναφερόμενος στην τοποθέτηση της κυβέρνησης ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ, για επαναφορά των συλλογικών διαπραγματεύσεων, επεσήμανε ότι απαιτεί πολλές διευκρινήσεις, μιας και «οι σχετικές διατάξεις που έχουν καταργηθεί είναι πολλές (ποιος έχει δικαίωμα να υπογράφει, το προβάδισμα της κλαδικής έναντι της επιχειρησιακής σύμβασης, η μετενέργεια κ.ο.κ) και στο σύνολό τους σημαντικές τόσο για την εργατική όσο και για την εργοδοτική πλευρά. Υπό αυτή την έννοια μία αλλαγή στο συγκεκριμένο πεδίο μπορεί να έχει πρακτικές επιπτώσεις στους εργαζόμενους, μπορεί και να μην σημαίνει τίποτα.»
Ερωτήματα έθεσε ο Ν. Μουχλιανίτης και για την εξαγγελία της επαναφοράς του βασικού μισθού στα 751€, το οποίο για σημαντικό κομμάτι των εργαζομένων αποτελεί μία θετική εξέλιξη – στο βαθμό που γίνει άμεσα – αλλά πιθανά η συγκεκριμένη παρέμβαση του κράτους να θέτει και ένα «άνω όριο» σε ένα πεδίο που ορίζεται και από τη δυνατότητα του οργανωμένου εργατικού κινήματος να πιέζει τους εργοδότες, και υπό αυτή την έννοια δύναται να επιτύχει καλύτερο κατώτατο μισθό, αλλά και διεύρυνση των εργατικών δικαιωμάτων στο σύνολό τους.
Ιδιαίτερες αναφορές έκανε ο Κ. Μουχλιανίτης στα θέματα του ΟΜΕΔ (μεσολάβηση – διαιτησία), στην αλλαγή του τρόπου απόλυσης, αλλά και στην αύξηση της δοκιμαστικής περιόδου (από 2 σε 12 μήνες για απόλυση χωρίς αποζημίωση).
Από την πλευρά του ο Ντ. Παλαιστίδης, που πήρε το λόγο στη συνέχεια, αναφέρθηκε στις φάσεις που έχουν περάσει οι εργατικές διεκδικήσεις τις τελευταίες 10ετίες. Ξεχώρισε τη τελευταία 5ετία που «τη μαζική απεύθυνση στο Σύλλογο Βιβλιοϋπαλλήλων, τη τριετία 2009 – 2011, με αφορμή εργοδοτικές αυθαιρεσίες, διαδέχτηκε ο φόβος τη διετία 2012 – 2014.» Επεσήμανε ότι τα «σωματεία αποδείχθηκαν αδύναμα – κατώτερα των περιστάσεων – στην υπεράσπιση των εργατικών δικαιωμάτων (θεσμοθετημένων ή εθιμικών) που είχαν κατακτηθεί μέχρι το 2009.»
Αναφερόμενος στη κατάσταση που επικρατεί σήμερα, ο Ντ. Παλαιστίδης τόνισε, ότι η αίσθηση αισιοδοξίας που δημιούργησε η κυβερνητική αλλαγή στους εργαζόμενους, δεν θα πρέπει να οδηγήσει στην αναμονή και στην παράλυση των συλλογικών διαδικασιών. Το εργατικό κίνημα, οι σύλλογοι, τα σωματεία, οι συλλογικότητες στις γειτονιές, σύμφωνα με τον Ντ. Παλαιστίδη, θα πρέπει να συνεχίσουν και να εντείνουν την αγωνιστική διεκδίκηση με βάση τις σύγχρονες ανάγκες των εργαζομένων και των ανέργων.
Μετά την ολοκλήρωση των εισαγωγικών τοποθετήσεων το λόγο έλαβαν 15 άτομα, μεταξύ αυτών εργαζόμενοι από το δημόσιο και ιδιωτικό τομέα, άνεργοι αλλά και συνταξιούχοι από τη γειτονιά μας.
Σύντομη τοποθέτηση έκανε μέλος – εκπρόσωπος του Σωματείου Μισθωτών Τεχνικών, αναφερόμενη τόσο στην εξαιρετικά δύσκολη κατάσταση που βιώνουν τα τελευταία χρόνια οι εργαζόμενοι τεχνικοί (μηχανικοί, τεχνολόγοι, εργαζόμενοι στον κατασκευαστικό και μελετητικό κλάδο), αλλά και στα ελπιδοφόρα μηνύματα που εκπέμπει η θετική έκβαση των κινητοποιήσεων του Σωματείου ενάντια σε τρία κρούσματα εργοδοτικής αυθαιρεσίας το τελευταίο διάστημα, με αφορμή απολύσεις συναδέλφων από τις εταιρίες Πάνθεον (Ηράκλειο Κρήτης), QCS και MIGATO. Μηνύματα τα οποία θα πρέπει να τροφοδοτήσουν την προσπάθεια για την συνολική αναγέννηση των εργατικών διεκδικήσεων, την αναδιοργάνωση του εργατικού κινήματος, αλλά και την άνοδο της απαιτητικότητας – διεκδικητικότητάς του.
Το λόγο πήρε επίσης κάτοικος της περιοχής μας με την ιδιότητα του μέλους της διοίκησης Συλλόγου Δασκάλων, της περιοχής των Αμπελοκήπων, ο οποίος τόνισε την άθλια κατάσταση στην οποία βρίσκονται στα σχολεία ως αποτέλεσμα της πολιτικής λιτότητας και περικοπών της τελευταίας 5ετίας και όχι μόνο. Ενδεικτικό της κατάσταση είναι ότι «τα τελευταία χρόνια έχουν αποχωρήσει από την πρωτοβάθμια εκπαίδευση περί τις 9 χιλιάδες εκπαιδευτικοί, ενώ την ίδια περίοδο οι προσλήψεις ανέρχονται σε μερικές εκατοντάδες.» Από την πλευρά τους διδασκαλικοί σύλλογοι έχουν θέσει τον τελευταίο μήνα τα αιτήματά τους στη νέα πολιτική ηγεσία του υπουργείου παιδείας, τα οποία ζητούν άμεση λύση, αλλά όπως μας τόνισε κατά τη δική τους εκτίμηση απαιτούν ρήξη με την Ευρωπαϊκή Ένωση και τις πολιτικές που προωθεί στην εκπαίδευση, αλλά και συνολικά.
Στις τοποθετήσεις που ακολούθησαν ανεδείχθησαν πλήθος θεμάτων.
Ενδεικτικά αναφέρονται:
- Η ανάγκη οργανωμένης παρέμβασης στους χώρους εργασίας της γειτονιάς, προκειμένου να υπάρχει άμεση αντίδραση σε κάθε γεγονός εργοδοτικής αυθαιρεσίας. Θα πρέπει να διερευνηθούν οι δυνατότητες η παρέμβαση αυτή να λάβει συγκεκριμένη μορφή, με αμεσο-δημοκρατική λειτουργία, μέσω της οποίας θα διεκδικούνται τα εργασιακά δικαιώματα σε επίπεδο χώρων εργασίας, αλλά και γενικότερα σχετικά με τον ελεύθερο χρόνο, το περιβάλλον, τον πολιτισμό κλπ.
- Η ανάγκη για δίκτυο αλληλεγγύης των εργαζομένων και ανέργων της περιοχής για την εξασφάλιση των στοιχειωδών. Διεκδίκησης και αγώνα απέναντι σε κράτος και εργοδότες για την εξασφάλιση των αναγκαίων και των επιθυμητών.
- Τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι γυναίκες εργαζόμενες και άνεργες, βιώνοντας με το πιο ακραίο τρόπο την καταπάτηση των εργασιακών δικαιωμάτων τους, αλλά και του δικαιώματος στη μητρότητα.
- Την ανάγκη διεύρυνσης του πλαισίου διεκδικήσεων των οργανώσεων των εργαζομένων, σε θέματα τα οποία άπτονται της γενικότερης πολιτικής (οικονομική πολιτική, πολιτικές ΕΕ κλπ), τα οποία επηρεάζουν τη ζωή τους
- Την ανάγκη οι οργανώσεις των εργαζομένων, συνολικά το εργατικό κίνημα, να τοποθετηθεί και για τα θέματα της οργάνωσης και του περιεχομένου της εργασίας, αλλά και του χρόνου εργασίας σε μία περίοδο που οι εξελίξεις στην τεχνολογία επιτρέπουν θετικές – για τους εργαζόμενους – αλλαγές στα συγκεκριμένα πεδία.
Τέλος κοινή ήταν η πεποίθηση των συμμετεχόντων ότι εκδηλώσεις με επίκεντρο τα θέματα των εργατικών δικαιωμάτων και διεκδικήσεων θα πρέπει να πραγματοποιούνται τακτικά στα πλαίσια της Λαϊκής Συνέλευσης. Επιδίωξη είναι αυτές να προσελκύουν και να επικοινωνούν με τις ανάγκες και τους προβληματισμούς των εργαζομένων στην περιοχή.
Επόμενη εκδήλωση….
Τις ημέρες που ακολούθησαν αποφασίστηκε η επόμενη εκδήλωση στη θεματική ενότητα των εργασιακών δικαιωμάτων και αναγκών, να πραγματοποιηθεί στο Στέκι τη Πέμπτη 26 Μαρτίου 2015 (7 μ.μ.), με θέμα το δικαίωμα στη μετακίνηση των εργαζομένων και ανέργων στη πόλη μας.
Εισηγητές θα είναι ένας εργαζόμενος στις αστικές συγκοινωνίες της Αθήνας και ένας εκπρόσωπος από τη συλλογικότητα ανέργων «Ενεργοί Άνεργοι.»
Αθήνα 12-3-2015
Λαϊκή Συνέλευση Γκύζη – Πολυγώνου